Jean-Paul Sartre – Biografiebesognes

Meest recente berichten: Biografiebesognes

In de grondverf

In het jaar dat ik 17 werd, werd mijn opa van vaderskant 71. Op zijn verjaardag en ook op latere familiepartijtjes dat jaar (1968) was deze coïncidentie aanleiding tot vermaak.

Gerard N. Borst – Biografiebesognes

Waar is de pensioengast? Antwoord: op een plek die lijkt op het tweede eiland van het personage Cathcart in D.H. Lawrence’ verhaal ‘The man who loved islands’.

Een beroemde parabel van D.H. Lawrence gaat over de schrijver Cathcart. Dit personage houdt van eilanden, een liefde die hem fataal wordt. Lawrence liet ‘The man who loved islands’ opnemen in de Amerikaanse editie van de bundel ‘The woman who rode away’ (1928). Het verhaal is satirisch getoonzet. De Britse letterenwereld had er nog geen kennis van genomen of de mare ging al dat Lawrence zijn personage Cathcart had gemodelleerd naar Compton Mackenzie, met wie hij de draak had willen steken. De schrijver Compton Mackenzie, een Schotse nationalist, was begin jaren twintig pachter van Herm en Jethou in het Kanaal en woonde kort daarna op een van de Buiten-Hebriden, Barra. Hij werd nooit moe mensen in zijn gezelschap lastig te vallen met zijn idealisering van het eilandleven. Lawrence ontkende met klem, maar kon niet verhinderen dat Mackenzie ten diepste beledigd bleef.

Gerard Reve: raaf en papegaai

Gerard Reves roman ‘Bezorgde ouders’ (1988) is een ernstig boek. Het gaat over het lijden van de dichter Hugo Treger, dat tegelijk het lijden is van niets minder dan de hele mensheid. Toch doen Reves virtuoze formuleringen je vaak onherroepelijk in de lach schieten. Mijn favoriete passage vindt u in dit blogbericht.

Zegge en schrijve

Toen ik zestien was en op de hbs zat, moest ik zien rond te komen van zegge en schrijve 5 gulden in de week (omgerekend naar nu: 11,73 euro). 2,50 verdiende ik ‘s zaterdags met het rondbrengen van vlees, een baantje waaraan ik ongeveer vijf uur kwijt was. De andere 2,50 was zakgeld, mij verstrekt door mijn vader. De helft van mijn inkomen ging op aan de door-de-weekse koffie tussen de middag. Van het resterende bedrag wilde ik in het weekend het liefst een wereldrecord bierdrinken vestigen. Dat lukte natuurlijk op geen stukken na. Tot mijn geluk was ik drummer in een band. Om ons heen hing steevast een fanclub van vooral jongens die al ‘grote mensen’-werk hadden. Het bier vloeide rijkelijk. En deze werkende jongeren trokken ruimhartig hun portemonnee.

Antoine Roquentin, hoofdpersoon in Sartre’s roman ‘Walging’, mislukt als biograaf. Hij zegt niet eens de kracht te hebben zijn eigen verleden vast te houden; hoe kan hij dan verwachten dat hij het verleden van een ander aan de vergetelheid zal ontrukken?

Lees Meer "Biografiebesognes in Sartre’s Walging"